متخصص قلب و عروق

معالجه و در اختیار گرفتن فیبریلاسیون دهلیزی
فیبریلاسیون دهلیزی به خودی خویش ، خطری برای قلب و تن ندارد اما دو گزینه از عوارض آن می‌تواند برای مریض مشکلاتی ساخت و ساز کند که موردنیاز میباشد متخصص قلب معالجه شوند:

عوارض اصلی فیبریلاسیون دهلیزی
تعداد ضربان قلب بالا:
فیبریلاسیون دهلیزی سبب میگردد تا دهلیزها به تعداد 200 تا 400 توشه در دقیقه تحریک شوند. به طور طبیعی قلب بشر تحمل این تعداد ضربان قلب را ندارد و در شرایط طبیعی نزدیک به نصف این ضربانات از دهلیزها به بطن منتقل گردیده و سبب ساز ساخت و ساز ضربان قلب نزدیک به 100 تا 150 توشه در دقیقه میگردد.

ساخت ترومبوز و سکته مغزی:
نامنظم شدن ضربان قلب و عدم انقباض عضله‌ها دهلیز چپ سبب ساز استاز و عدم جریان خون در دهلیز چپ و گوشک آن می‌شود که‌این دستور قادر است با ساخت لخته های خون درین بخش ها یاور باشد. این لخته خون در قلب مشکلی تولید نمی نماید البته کنده شدن و انتقال آن به بخش های گوناگون تن می‌تواند موجب بروز سکته های مغزی یا این که انسداد رگ اعضای متفاوت تن شود.

لذا هدف ها درمانی برای فیبریلاسیون دهلیزی برگرداندن دوباره ریتم ضربان قلب یا این که در اختیار گرفتن تعداد ضربان قلب ، یار و همدم با پرهیز از لخته شدن خون و کاهش خطر سکته مغزی میباشد.
در شیوه در اختیار گرفتن تعداد ضربان قلب که زیاد از آن استعمال میشود ، ریتم فیبریلاسیون دهلیزی پابرجا می‌ماند اما با به کار گیری از دارو تعداد ضربان قلب در محدوده نرمال نگهداری می‌گردد.

در نحوه در دست گرفتن ریتم کوشش میگردد تا با به کار گیری از داروهای ضد آریتمیک و یا این که با تکنیک های ابلیشن تهاجمی و دادن شوک قلبی ، ریتم قلب از فیبریلاسیون به ریتم سینوسی طبیعی تبدیل خواهد شد.

تصمیم گیری در ارتباط معالجه "درست" برای هر شخصی که دارنده فیبریلاسیون دهلیزی میباشد ، بسته به موقعیت هر مریض انتخاب می گردد و مزایا و معایب هر مورد به وسیله گروه نگهداری های بهداشتی شما با تمرکز معقول می گردد.

تغییرات مدل معاش با مقصود پرهیز از بیماری های قلبی و سکته مغزی نیز بخشی از معالجه میباشد.

دوری از تشکیل لخته خون
بیماران با فیبریلاسیون دهلیزی دارنده خطر ارتقا یافته برای تشکیل لخته خون در دهلیز چپ و ساخت‌و‌ساز سکته مغزی میباشند. این خطر در بعضا بیماران بسیار معدود و قابل دیده پوشی میباشد ، در حالیکه در بعضا دیگر از بیماران ، زیاد و ارعاب کننده میباشد. تجویز داروهای رقیق کننده خون بعداز چک شما به وسیله پزشک معالج و گزینش معیار خطر تشکیل لخته خون شکل می‌گیرد. ولی مورد نیاز میباشد پزشک معالج شما داده ها صحت از سن و حالت پزشکی شما برای گزینش به طور همزمان ریسک خون‌ریزی در تاثیر مصرف داروهای رقیق کننده خون داشته باشد.

به خواسته گزینش خطر تشکیل لخته خون ، براساس نوع بیماری بستر ساز فیبریلاسیون دهلیزی بیماران به دو تیم تقسیم می گردند:
1- بیماران با تنگی روزنه میترال یا این که باتجربه جراحی روزنه و روزنه تصنعی و مصنوعی قلب
این اشخاص چنانچه فیبریلاسیون دهلیزی داشتند ، بایستی تا نقطه پایان قدمت (اما با لحاظ دکتر و با پژوهش خطر خون ریزی) از داروی ضدانعقاد خون "وارفارین" استعمال نمایند. به کار گیری از داروهای تازه NOAC مانند ریواروکسابان و دابیگاتران در‌این بیماران پذیرش نشده میباشد.

2- بیماران سوای تنگی روزنه میترال و سوای روزنه تصنعی و مصنوعی
درین بیماران مورد نیاز میباشد دکتر معیار خطر تشکیل لخته خون را محاسبه کرده و در حالتی‌که این خطر از یک حد خاصی بیشتر بود ، معالجه دارویی تجویز گردد. احتمالا دکتر معالج شما سوالاتی در زمینه‌ی سابقه پزشکی برای مثال دیابت ، فشارخون بالا ، نارسایی قلبی ، سکته مغزی و تنگی عروق کرونر از شما خواهد پرسید و با پیش گویی واحد سنجش خطر شما ، پیشنهاد هایی در خصوص دارو و بقیه اقدامات به شما خواهد نمود.

در بیماران این تیم چنانچه نیاز به مصرف دارو بود می اقتدار از وارفارین و هم اینگونه بقیه داروهای ضد انعقادی نو NOAC، بهره مند شد ، از قبیل ریواروکسابان ، آپیکسابان ، دابیگاتران و ادوکسابان.

3- در بیماران با خطر خون‌ریزی زیاد و اشخاصی که نمی توانند از داروهای ضد منعقد استعمال کنند
این بیماران در معرض خون ریزی زیاد و خطرناک می‌باشند لذا قابلیت و امکان به کار گیری از داروهای ضد انعقادی برای انها نیست. در‌این بیماران از طریق "بستن گوشک دهلیز چپ" (LAA Closure) استعمال می‌شود. درین طرز گوشک دهلیز چپ که محل مهم تشکیل لخته خون و آمبولی به مغز میباشد ، بوسیله نحوه های آنژیوگرافی و با به کار گیری از وسایل ویژه ای به اسم "Watchman" یا این که "Amulet" مسدود میگردد تا جلوی تشکیل لخته خون گرفته خواهد شد.