متخصص قلب و عروق

4- معالجه های دارویی
داروهای گزینه به کارگیری در در دست گرفتن نارسایی قلبی ، در فرآیند گوناگون بیماری گوناگون می باشند و بسته به شدت بیماری و برهان ساخت کننده آن ، می اقتدار از داروهای مختلفی متخصص قلب بهره مند شد.

در نارسایی وخیم قلبی و در‌حالتی که نارسایی قلب بسیار شدید باشد و تجمع بسیار زیاد مایع در ریه ها بازدارنده تنفس و اکسیژن رسانی به تن گردد ، یا این که افت فشارخون شدید وجود داشته باشد ، مریض در نصیب ویژه بستری گردیده و از داروهای تزریقی برای معالجه موقعیت خراب و "ادم ریه" او استعمال می گردد. مانند:

داروهای ادرارآور مانند فورزماید (لازیکس).
داروهای گشاد کننده عروق مانند نیتروگلیسرین.
داروهای تقویت عضله ها قلب مانند آدرنالین ، نورآدرنالین ، دوپامین ، دوبوتامین و میلرینون.
در مرحله خراب بیماری شاید موردنیاز باشد مریض اکسیژن اخذ کند یا این که به دستگاه های امداد تنفسی (ونتیلاتور) متصل گردد.
در حالت استوار و پس از برطرف شدن وضعیت وخیم بیماری از داروهای خوراکی برای معالجه و در اختیار گرفتن نارسایی قلب به کارگیری میشود.

بعضا از این داروها در معالجه نارسایی قلب ضروری می‌باشند و به کار گیری منظم از آن‌ها - حتی وقتی که مریض علایم نارسایی قلب را ندارد - موجب بهبود کارکرد قلب و ارتقا ارتفاع قدمت مریض می‌شود و مجموع بیماران با نارسایی قلبی می بایست این داروها را استعمال کنند ، مگر این که به جهت فشارخون تحت یا این که دلایل دیگر بوسیله دکتر معالج تجویز نشده باشد. مانند:

داروهای خانواده مهار کننده ACE از قبیل : کاپتوپریل ، لیزینوپریل ، انالاپریل.
داروهای خانواده ARB از قبیل : لوزارتان.
داروهای MRA از قبیل : اسپیرنولاکتون (آلداکتون) ، اپلرنون.
داروهای خانواده بتابلوکر از قبیل : کارودیلول ، متورال سوکسینات ، بیزوپرولول.
تیم دیگری از داروها می باشند که بر حسب نیاز و علایم مریض تجویز می گردند و دکتر معالج پس از یررسی و معاینه مریض شاید مقدار آن ها را کاهش یا این که ارتقاء دهد و یا این که حتی مصرف آنها‌را جدا کند مانند:

داروهای ادرار آور از قبیل فورزماید ، تریامترن.
داروهای مشوق قلب از قبیل دیگوکسین
ولی در کنار داروهای لازم برای معالجه نارسایی قلب مورد نیاز میباشد بیماران بقیه داروهای مایحتاج برای معالجه بیماری های مسئله ای قلب را هم مصرف کنند.
معالجه های تکمیلی نارسایی قلب
بعداز کامل شدن معالجه دارویی و اصلاح بقیه قوانینی که میتوانند موجب تشدید نارسایی قلب یا این که علایم آن گردند ، در‌صورتی‌که مریض هم چنان نماد دار باشد و بهبودی نتایج نشده باشد ، مورد نیاز میباشد از معالجه های کمکی قلب به کار گرفت ، از قبیل:
باطری قلب یا این که "پیس میکر 3 حفره ای" (Cardiac Resynchronization Therapy, CRT): در برخی از بیماران که علاوه از ضعف عضله قلبی ، ناهماهنگی در انقباض عضله‌ها بخش های گوناگون قلب وجود داشته باشد ، از این دستگاه به کار گیری می‌گردد. در‌حالتی که قسمتی از قلب با مکث نسبت به بخش های دیگر منقبض خواهد شد ، این وسیله سبب انقباض هماهنگ ماهیچه‌ها بخش های متفاوت قلب گردد.

دستگاه شوک درون قلبی (Implantable Cardiac Defibrillator, ICD): تا 50 درصد انگیزه مرگ در نارسایی شدید قلبی به جهت آریتمی های خطرناک قلبی از قبیل VT و VF میباشد. عدم معالجه این آریتمی ها در دوران 4 دقیقه منجر جراحت دایمی مغز و مرگ گردد. برای معالجه این آریتمی ها موردنیاز میباشد جهت بیمارانی که احتمال بسیار متعددی برای پیدایش اینگونه آریتمی هایی دارا هستند ، دستگاه شوک درون قلبی یا این که ICD تعبیه گردد تا در شکل ساخت‌و‌ساز اینگونه ریتم های خطرناکی با دادن شوک آنان را برگرداند.

در مفاد بسیار توسعه یافته بیماری که نارسایی قلب به گونه های شیوه ها و داروها پاسخ نمی دهد از "دستگاه های امداد قلبی" (Ventricular Assist Device, VAD) به کارگیری میشود.این دستگاه ها باطن حفرات قلب شغل نهاده می‌شوند و بوسیله لوله هاو ارتباطاتی به دستگاه های امداد قلب و پمپ های سوا تن وصل میگردند کارکرد این پمپ ها قادر است به طور موقت قسمتی یا این که کل شغل قلب را اجرا دهد. مانند LVAD ، IABP ، Impella ، ECMO و قلب تصنعی و مصنوعی.

در غایت شایسته ترین روش معالجه نارسایی قلب در مفاد توسعه یافته اعمال "لینک قلب" میباشد. امروزه با دقت به ارتقاء اهدا کنندگان عضو ، داده های عددی لینک قلب در کشورمان کشور ایران رو به ارتقا میباشد و هر روز به تعداد بیمارانی که با لینک و پیوند قلب از سختی و عذاب نارساسس شدید قلب نجات پیدا می نمایند ، افزوده میشود.